Morphosis

Als je heel je leven in de schaduw van je identiteit staat, wie ben je dan in het felle licht? In Morphosis duiken we in een lange, donkere en verdovende clubnacht met Hidde. Een homoseksuele man die worstelt met zijn 'childhood trauma': een diepgewortelde schaamte die zijn grondslag kent in het niet anders mogen zijn binnen de heersende sociale normen.

‘Ik ben homo. Veertien jaar. Ternaard. Buorren 7. De spiegel op de overloop. Daar begon mijn worsteling, daar begon het gevecht tussen mij en de wereld, tussen mijn hoofd en mijn hart, tussen mij en mezelf.’

Dat deze schaamte en daarmee de angst om afgewezen te worden, genesteld zit in het onderbewuste van veel homo’s, is voor velen onbekend. Het eindigt vaak in een leeg gevoel dat wordt overgecompenseerd door oppervlakkige erkenning: vluchtige romances, sportschoollijven, glamour, mooie huizen en keihard werken – niet voor niets worden statistisch gezien de meeste topfuncties in het (creatieve) werkveld bekleed door homoseksuele mannen. Hoe kan het dan dat het percentage zelfdodingen onder deze ogenschijnlijk succesvolle groep zo hoog ligt? Wat gaat er schuil achter de façade van hard werken, uiterlijk vertoon en succes? 

Morphosis is een muzikale, beeldende en poëtische theatervoorstelling die de hedendaagse queeremancipatie onderzoekt en de schaamte ontmantelt. Hoe resulteert de haat tegen een groep, in haat tegen jezelf?